Amaç:
Bu çalışmada klinik ve toplum örneklemlerinde 1-4 yaş çocuklarındaki psikiyatrik şikayet dağılımı ve sıklığı incelenerek, psikiyatri kliniğine başvuruyu yordayıcı etkenlerin araştırılması amaçlanmıştır. Ayrıca, psikiyatrik yakınma bildirimleri açısından anne ve babaların karşılaştırılması hedefl enmiştir.
Yöntem:
Klinik örneklem (n:207) ve katmanlı randomize toplum örneklemi (n:462) psikiyatrik ve gelişimsel sorun varlıkları açısından değerlendirilmiştir. Çocuk Davranış Değerlendirme Ölçeği ve Kısa 1-3 Yaş Sosyal Duygusal Değerlendirme Ölçeği doldurulmuştur.
Sonuçlar:
Toplum örnekleminde en sık “uyku sorunları” (%9.7), korkular (%9.5), başkalarına zarar verme (%5.8) ve “dil ve konuşma sorunları” (%5) bildirilmiştir. Klinik örneklemde ise “konuşma gecikmesi” (%40.3), “aşırı hareketlilik” (%20.9), “sinirlilik” (%19.9), başkalarına zarar verme (%18.4) ve “inatçılık” (%16) sık belirtilmiştir. Psikiyatrik başvuruyu yordayıcı etkenleri belirlemek için yapılan lojistik regresyon analizi bazı faktörlerin (özellikle “konuşma gecikmesi”, “aşırı hareketlilik”, “sinirlilik”, “inatçılık” ve “kendi halinde olma”) anlamlı yordayıcı olduklarını göstermiştir. Bulgular ayrıca babalara göre annelerin psikiyatrik belirtilere daha duyarlı olduklarını ortaya koymuştur.
Anahtar Kelimeler: Erken çocukluk, psikiyatrik başvuru, belirti dağılımı