Amaç:

Zeka geriliğinde fiziksel ve ruhsal sorunların birlikte varoluş sıklığı yüksektir. Fakat bu grupta tanı atlamalarının sık olduğu bildirilmektedir. Bu çalışmada Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı'na bir yıllık bir dönemde konsültasyonla yönlendirilip ilk kez zeka geriliği saptanan olguların sosyodemografk özelliklerinin, konsültasyon istem nedenlerinin ve psikiyatrik tanılarının incelenmesi amaçlanmıştır.

Yöntem:

Konsültasyon istemiyle 1.1.2004 - 1.1.2005 tarihleri arasında çocuk psikiyatrisi kliniğine yönlendirilip ilk kez Zeka Geriliği/Gelişimsel Gerilik saptanan, daha önce psikiyatrik bir tanı almamış 74 olgu çalışmanın örneklemini oluşturmuştur. Tüm olgularda psikiyatrik tanılar DSM-IV ve DC: 0-3 tanı sınıflamaları ölçütlerine bağlı kalınarak iki uzman çocuk psikiyatristi tarafından konmuştur.

Sonuçlar:

Örneklemdeki 74 çocuğun yaş ortalaması 8.34 ± 4.07'dir (15 ay- 18 yaş). Kızlar örneklemin % 51.4'ünü (n=38), erkekler % 48.6'sını (n=36) oluşturmaktadır. Zeka Geriliği olan olguların % 74.3'ünde (n= 55) konsültasyon sadece çocuğun gelişimsel düzeyinin belirlenmesi amacıyla istenmiştir. Örnekleme giren olguların % 46'sının (n=34) ek bir psikiyatrik tanı aldığı saptanmıştır. Tüm Zeka Geriliği düzeylerinde (hafif-orta-ağır) yaklaşık % 50 oranında Eksen I tanısı konulduğu ve gruplar arasında fark olmadığı belirlenmiştir. Sadece psikometrik değerlendirilme istemiyle konsülte edilen 55 olgunun 19'unun (% 34.5), gelişimsel değerlendirme dışı nedenler ile konsültasyon istenen 19 olgunun 15'inin (% 78.9) ek bir psikiyatrik tanı aldığı bulunmuştur.

Tartışma:

Gelişimsel sorunları olan bu grupta, psikiyatrist olmayan hekimlerin konsültasyon isteme nedenleri ile çocukların aldıkları Eksen I tanıları gözden geçirilerek, sonuçlar konsültasyon-liyezon hizmetlerinin daha verimli sunulması bağlamında tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler: Zeka geriliği, fiziksel hastalık, psikopatoloji, çocuk.