Amaç:
Dil gelişimindeki bozulma otizmin temel özelliklerindendir. Fakat otizmi olan çocukların dil yetersizlikleriyle ilgili bulgular çelişkilidir. Dahası Türkçe konuşan otizm tanısı konmuş çocukların dil profilleri hakkında çok az bilgi vardır. Bu çalışmanın amacı otizm tanısı konmuş olan çocukların dil özelliklerini ve alıcı dil ile ifade dili becerileri arasındaki ilişkiyi zeka geriliği olan çocuklarla karşılaştırarak incelemektir.
Yöntem:
Örneklem, özel eğitim kuyumlarında eğitim gören, 4-15 yaşlarındaki zeka geriliği tanısı konmuş 45 ve otizm tanısı konmuş 43 çocuktan oluşmaktadır. Araştırmanın verisi, ASIEP-II’nin Sözel Davranış Örneği ve Eğitimsel Değerlendirme alt testleri kullanılarak toplanmıştır.
Sonuçlar:
Sonuçlar iki grup arasında iletişimsel olmayan, anlaşılmaz, kelime ve heceleme ifadelerinin frekansı açısından anlamlı bir farklılaşma olduğunu göstermiştir. Otizm grubunun iletişimsel olmayan, anlaşılmaz ve heceleme ifadeleri karşılaştırma grubundan anlamlı biçimde daha fazladır. Öte yandan zeka geriliği grubu otizm grubundan daha fazla kelime kullanmıştır. Alıcı dil becerilerinin her iki grupta da ifade dili becerilerinden daha yüksek olduğu bulunmuştur. Otizm grubunda gözlenen iki dil becerisi arasındaki ilişki zeka geriliği grubundakine benzerdir.
Tartışma:
Sonuçlar otizm tanısı konmuş çocukların dil becerilerinde bozulma olduğunu desteklemektedir. İlerideki çalışmalarda araştırmanın tekrarlanması ve sonuçların genişletilmesi önerilmektedir.
Anahtar Kelimeler: Otizm, dil, iletişim, sözel davranış