Amaç:

Birinci basamak hekimlerinin çocukluk ve ergenlik dönemi normal gelişim özellikleri, koruyucu ruh sağlığı, erken tanı alanlarında yeterliliklerinin sürdürülmesi ve geliştirilmesi amacıyla uygulanan eğitimin etkinliğinin belirlenmesi, bireysel ve eğitim sürecine ait değişkenlerin araştırılması, etkin sürekli mesleki eğitim modellerinin oluşmasına katkıda bulunulması amaçlanmıştır

Yöntem:

İleriye dönük olgu kontrol desenindeki araştırmada İzmir ili merkezinde görevli 69 hekim eğitim, 60 hekim ise kontrol grubunu oluşturmuştur. Katılımcılardan sosyodemografik veri formunu, Beklenti ve Motivasyon Anketi’ni, Mesleksel Doyum Anketi’ni işaretlemeleri istenmiş, kuramsal bilgi düzeylerini değerlendiren ön test uygulanmıştır. Eğitim grubunun 16 hafta boyunca toplam 2 saat süren, 2 oturumdan oluşan didaktik ve interaktif yöntemlerinin kullanıldığı eğitim sürecini tamamlamasının ardından, her iki grup başlangıçtaki anketleri tekrar işaretlemiş, bilgi düzeyleri son test ile değerlendirilmiştir

Sonuçlar:

Eğitime katılan hekimlerin bilgi düzeyleri ve daha ileri eğitim alma istekleri kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde artmıştır. Grupların son test puanlarının mesleksel doyumları ile anlamlı düzeyde korele olduğu görülmüştür. Eğitimin başında hekimler eğitimin kendi aile ilişkilerine katkıda bulunacağına dair yüksek beklenti bildirmişlerdir. Ancak eğitimin sonunda bu beklentilerinin ve eğitime ayırdıkları zaman ve emeğin karşılığını alacakları yönündeki beklentilerinin anlamlı oranda karşılanmadığını, mesleksel doyumlarında değişiklik olmadığını, klinik uygulamalarının etkilenmediğini bildirmişlerdir

Tartışma:

Uygulanan modelin katkı ve kısıtlılıkları göz önüne alınarak planlanabilecek diğer eğitim uygulamalarına ait araştırmaların, tıp doktorları için sürekli mesleki gelişim standartları henüz mevcut olmayan ülkemizde, koşul ve gereksinimlerine uygun eğitim modellerinin oluşmasına katkıda bulunabileceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler: Pratisyen hekim, çocuk ve ergen ruh sağlığı, sürekli mesleki eğitim