Eğitim Araştırma Hastanesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniğine Başvuran Yabancı Uyruklu Çocukların Psikiyatrik Tanıları ve Sosyodemografik Özellikleri
PDF
Atıf
Paylaş
Talep
Araştırma Makalesi
P: 13-22
Mart 2019

Eğitim Araştırma Hastanesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniğine Başvuran Yabancı Uyruklu Çocukların Psikiyatrik Tanıları ve Sosyodemografik Özellikleri

Turk J Child Adolesc Ment Health 2019;26(1):13-22
1. Uzmanlık Öğr. Dr., Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Psikiyatrisi Bölümü, Ankara
2. Doç. Dr., Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Psikiyatrisi Bölümü, Ankara
3. Uzman Dr., Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Psikiyatrisi Bölümü, Ankara
4. Prof. Dr., Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Psikiyatrisi Bölümü, Ankara
Bilgi mevcut değil.
Bilgi mevcut değil
PDF
Atıf
Paylaş
Talep

ÖZET

Amaç:

Bu çalışmada çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran, yabancı uyruklu çocuk ve ergenlerin, başvuru nedenleri, klinik özellikleri ve uygulanan müdahaleler araştırılmıştır.

Yöntem:

Eylül 2016-2017 tarihleri arasında Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji Eğitim Araştırma Hastanesi, Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniğine başvuran yabancı uyruklu olguların geriye dönük dosyaları incelenmiştir.

Bulgular:

Toplam 283 yabancı uyruklu çocuğun yaş ortancası 7.9 yıl, %63.3’ü erkek, yarısından fazlası (%52.7) Suriye uyrukludur. Ortalama 1.6 yıldır Türkiye’de yaşadıkları belirlenmiştir. %34.6’ünün ilk başvurusu çocuk psikiyatrisi bölümüne iken olguların %65.4’ü hastanenin diğer bölümlerinden yönlendirilmiştir. En sık çocuk nöroloji polikliniğinden (%37.1) yönlendirildiği saptanmıştır. Yalnızca %18.4’ünün (n=25) bir eğitim müfredatına devam edebildiği, %81.6’sının (n=231) eğitime devam edemediği tespit edilmiştir. Olguların %54.1’inde (n=153) DSM-5 tanı ölçütlerini karşılayan bir psikiyatrik bozukluk varlığı saptanmıştır. En sık görülen tanı hafi f derecede mental retardasyondur (%29.7, n=84). Örneklemin %62.5’ine (n=177) sağlık kurul raporu düzenlendiği belirlenmiştir. İlaç tedavisinin %12’sine (n=34) uygulandığı, başlıca önerilen ajanın antipsikotikler olduğu (%4.9, n=14) saptanmıştır.

Tartışma:

Olguların büyük kısmının okul çağında olduğu ve bunların beşte birinin bir eğitime devam edebildiği saptanmıştır. Ortalama her üç başvurudan birinin ilk başvurusu çocuk ve ergen psikiyatrisi bölümüdür. Bu olguların her üçünden birinin çocuk nöroloji kliniği tarafından konsülte edildiği ve başvuru amacının sağlık kurulu başvurusu olduğu tespit edilmiştir.